«پایکوبی اسرائیل برای حملات ۱۱ سپتامبر»

پوریم برای جشن گرفتن و بزرگداشت عملیاتی باستانی که شباهت زیادی به حادثه ۱۱ سپتامبر دارد برگزار می‌شود. در این عید خدعه و نیرنگ‌های «اِستر» ستوده می‌شود، شخصی که برای فریفتن پادشاه ایران هویت یهودی خود را پنهان ساخت و سپس با حیله‌گری وی را به کشتار ۷۵ هزار تن از افرادی که «از دشمنان یهودیان» تلقی می‌شدند، وا داشت. به عبارت دیگر، پوریم دروغگوییِ یهودیان، رخنه‌ی مخفیانه به عالی‌ترین سطوح دولتی و واداشتنِ رهبران یک امپراتوری به قتل عامِ کسانی که «دشمنان قوم یهود» تلقی می‌شوند را جشن می‌گیرد. این دقیقا همان کاری است که افراط‌‌گرایانِ نومحافظه‌کارِ حزب لیکود، همچون ولفوویتز، پرل، لیبی و سایر آنان در یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱ انجام دادند. تنها تفاوتِ ماجرا آن است که این استرهای جدید صرفا به قتل ۷۵ هزارتن بسنده نکرده و جان میلیون‌ها تن از انسان‌های بیگناه را می‌گیرند. و اگر این استرهای جدید بتوانند امریکا را برای حمله به ایران از جانب اسرائیل فریب دهند، آنگاه با برپایی جنگ جهانی سوم، ده‌ها و یا صدها میلیون تن جان خود را از دست خواهند داد. بچه مدرسه‌ای‌های اسرائیلی که لباس‌هایی به شکل برج‌های دوقلو بر تن کردند اولین صهیونیست‌هایی نیستند که بزرگترین حمله تاریخ اسرائیل به امریکا را اینگونه مفصل جشن گرفته‌اند. این افتخار نصیب «اسرائیلی‌های رقصنده» نیز شده است، پنج تن از جاسوس‌های موساد که دوربین‌های خود را در پارک لیبرتی استیت و رو به روی مرکز تجارت جهانی کار گذاشتند و زاویه دوربین‌ها را روی برج‌های دوقلویی که هنوز سرپا بودند، تنظیم کردند. (ویدئویی که آنان از برخورد اولین هواپیما با برج شمالی ضبط کردند هیچگاه به صورت عمومی انتشار نیافته است.) هنگامی که هواپیماها با برج‌ها برخورد کردند، «رقصنده‌های اسرائیلی» سر از پا نمی‌شناختند. آنان شروع به جست و خیز کردند و کف دست‌های خود را به نشانه پیروزی به دست‌های دیگری زدند. هنگامی که این برج‌ها سوختند، «رقصنده‌های اسرائیلی» در حالی که سیگار به لب داشتند و در مقابل این برج‌ها ایستاده بودند، از یکدیگر عکس یادگاری گرفتند. و آنگاه که برج‌ها با خاک یکسان شدند، «رقصنده‌های اسرائیلی» در پوست خود نمی‌گنجیدند، چرا که نقشه‌‌شان عملی شده بود. متاسفانه این شادمانیِ بی حد و حصر آنان از چشم دیگران دور نماند. یک زن امریکایی با مرکز پلیس تماس گرفت، پلیس چهار عامل موساد را دستگیر و پول‌های نقدی که این افراد در جوراب‌های خود جای داده بودند را مصادره کرد و برای هفته‌ها آنان را نزد خود نگاه داشت. جاسوس‌های اسرائیلی در دوران حبس خود بارها از آزمون‌های دروغ‌سنجی ناموفق بیرون آمدند. با وجود این، آنان به درخواست دولت تل‌آویو به طور مخفیانه و از سوی مایکل چرتوف، وزیرِ اسرائیلی تبار امنیت داخلی امریکا به اسرائیل فرستاده شدند. «رقصنده‌های اسرائیلی» بعدها و پس از بازگشت به اسرائیل در تلویزیون حاضر شدند و به همدستی در حادثه ۱۱ سپتامبر اعتراف کردند. این درحالی است که آنان ضمن انکارِ طراحی انفجاری که سبب ویرانی برج‌های دوقلو شد، گفتند: «ما صرفا برای ثبت این حادثه در آنجا بودیم.» (سوال اینجاست که آنان چگونه خبر داشتند قرار است حادثه‌ای روی دهد؟) یکی دیگر از اسرائیلی‌هایی که آشکارا نمی‌توانست شادمانی خود از موفقیت «عملیات استری» ۱۱ سپتامبر پنهان کند، نتانیاهو بود. هنگامی که درباره واقعه ۱۱ سپتامبر از نتانیاهو سوال شد، وی پاسخ داد: «خیلی هم خوب است!»، سپس به خود آمد و افزود که البته این حادثه به واقع چیز خوشایندی نبود، اما به یقین برای اسرائیل خوب بود. نتانیاهو همیشه و همه حال از شگفت انگیزی ۱۱ سپتامبر سخن می‌گفت. وی با گذشت هفت سال از این حمله هنوز هم اظهار می‌کرد که:«ما از یک چیز بهره می‌بریم و آن هم حمله به برج‌های دو قلو و پنتاگون است. (روزنامه هاآرتص، ۱۶ آپریل ۲۰۰۸؛ «گزارش: نتانیاهو می‌گوید حمله تروریستی ۱۱ سپتامبر به نفع اسرائیل بود») نتانیاهو تنها مقام عالی رتبه رژیم اسرائیل نبود که ۱۱ سپتامبر را جشن گرفت. مجرم دیگر مایک هراری، یکی از مقامات ارشد سازمان جاسوسی موساد بود. در یازدهم سپتامبر سال ۲۰۰۱، آنگاه که رقصنده‌های اسرائیلی پایکوبی می‌کردند و صدای خنده‌ی شادمانی نتانیاهو شنیده می‌شد، مایک هراری، ژنرال «بازنشسته» موساد در بانگوک، پایتخت تایلند بود و یک میهمانی بزرگ را برای جشن گرفتن موفقیت عملیات ۱۱ سپتامبر تدارک می‌دید. هراری در جریان برپایی بساط جشن و سرور با فخرفروشی تمام به یکی از همکاران خود با نام دیمیتری خالزوف گفته که خودش مسئول واقعه ۱۱ سپتامبر بوده است. شهادت خالزوف با استناد به مدارکی در رابطه با هویت‌های دروغینی که از سوی هراری در تایلند مورد استفاده قرار می‌گرفته، پذیرفتنی است. تاکنون تمامی جشن‌هایی که برای ۱۱ سپتامبر برگزار شده به صورت غیررسمی بوده است اما دولت اسرائیل به طور رسمی یکی دیگر از چندین حملات خود به امریکا را می‌ستاید: ماجرای لاون در سال ۱۹۵۴ که تحت عنوان عملیات سوزاناه نیز شناخته می‌شود. عاملان سازمان موسادِ رژیم اسرائیل در این عملیات مخفی با تغییر قیافه و جا زدن خود به عنوان افراد مصری، دفاتر برخی از افراد امریکایی در مصر را بمب‌گذاری کردند. هنگامی که مقامات دولت مصر تروریست‌های اسرائیلی را دستگیر و بازرسی کردند، این افراد همه چیز را انکار و ضمن شکایت اظهار کردند که همه این ماجرا یک توطئه ضد یهودی بوده است. اما همانگونه که وب سایت ویکیپدیا بعدها تصدیق کرد: «اسرائیل در مارس سال ۲۰۰۵ به طور رسمی از عواملی که جان سالم به در برده بودند تقدیر کرد و موشه کتساو، رئیس‌جمهور اسرائیل نیز که دهه‌ها این عملیات را انکار می‌کرد، از جانب دولت این رژیم به آنان نشان تقدیر اعطا کرد.» عاملان موساد که برج‌های دو قلو و مرکز تجارت جهانی ۷ را با خاک یکسان کردند و نزدیک به ۳ هزار امریکایی را کشتند تا دولت این کشور را بر ضد دشمنان اسرائیل بشورانند، چه زمان به طور رسمی از دولت این رژیم نشان لیاقت دریافت خواهند کرد؟ با اطمینان خاطر می‌توان گفت که تا چند دهه دیگر چنین اتفاقی روی نخواهد داد. اما آیا روزی که سرانجام اسرائیل به طور رسمی مسئولیت ۱۱ سپتامبر را به گردن بگیرد و از تروریست‌های موساد که مسئول این کار بودند قدر دانی کند در تب و تابِ عید پوریم خواهد بود؟ روز بزرگداشت اغوای فرمانروایان بزرگ و واداشتن آنان به قتل عام دشمنان‌شان؟